Бүгінде жыл он екі ай білім беретін репетиторлардың дәурені жүріп-ақ тұр. Әсіресе ҰБТ жақындаған сайын олардың түрлі сайттардағы жарнамасынан көз сүрінеді. Бейресми дерек бойынша, жыл сайын жаңа оқу жылы басталысымен, әрбір төртінші оқушы қосымша сабаққа барады екен. Немесе репетитор үйіне келіп дәріс береді.
– Бұрындары репетитор деген дүниенің әлі ауқымы арта қоймаған тұста, мұғалімдер сабақтан қалып қойған немесе үлгерімі нашар оқушыларды сабақтан соң алып қалып, кейде бос уақытында мектепке немесе үйіне шақырып алып оқытатын. Олар мұны еш ақы талап етпей-ақ, ұстаздық борышым деп ұғатын. Себебі ұстаз алдына келген оқушының өзіне берілген аманат екенін біледі, жауапкершілікті сезінеді. Қазір де бар білген-түйгенін шәкіртінің бойына дарытуға тырысатын, оның болашағы үшін шынымен қам жеп, білімді болғанын қалайтын, ізденімпаз, жаңашыл, шығармашыл, еш нәрсе талап етпей-ақ кез келген уақытта алдына келген шәкіртіне білгенін үйретуден жалықпайтын ұстаздар жетерлік. Дегенмен айлығын алып отырған негізгі жұмысына селқос қарап, 40 минут уақытының «аман-есен» өткеніне қуанатын, есесіне репетиторлық қызметке бел шеше кіріскен мұғалімдерді кездестіретініміз өкінішті. Иә, ол ақылы қызметпен айналыспауы да мүмкін, бірақ мұғалімнің жауапкершілік жүгін сезінбей, дұрыс жөн сілтеп, білім бере алмауынан да ата-ана ақы төлеп, репетиторға оқытуға мәжбүр болып жатқан жоқ па? – дейді ардагер ұстаз.
Сұраныс болған жерде ғана ұсыныстың түсетіні белгілі. Қаржыға байланған бүгінгідей нарық заманы да осыны талап етуде. Бұрынғының «еті сенікі, сүйегі менікі» деген сөзін бүгін «білім баламдікі, ақша репетитордікі» деп өзгертуге болатындай. Қалай десек те, оқушы сабақ барысында түсінбегенін қосымша оқып білсе немесе әрбір ата-ана ұл-қызының біліміне осылай көңіл бөлсе, үлгерімі төмен оқушы болмас па еді? Сіз қалай ойлайсыз, оқырман?
Құрбанәлі Шахабай