Сібір жарасы – адам мен жануарлардың қауіпті ауруы

Сібір жарасы ауруы ерте заманнан белгілі, бірақ аурудың ағымының клиникалық көрінісін сипаттай отырып, ауруды мұқият зерттеуді 230 жылбұрын Петербург дәрігері С.Андриевский бастаған.

1786 жылы ол жұмбақ аурудың себебін анықтау және бұл аурудың алдын алу және тиімді емдеу жолдарын табу үшін экспедиция ұйымдастырды. С.Андриевский екі жыл бойы Челябі төңірегіндегі казак ауылдарын аралап, Сібірдегі бұл ауру туралы мәліметтер жинады.

1788 жылы қалалық фон Шехофер, судья Оловянников және дәрігер В.Жуковскийдің қатысуымен өлген жануардың карбункулынан алынған сібір жарасының таяқшалары бар сарысуды шынтақ аймағына тілік жасап, өзіне егеді.Ол өзіне жұқтырған ауруы асқынбай тұрған кезде аурудың ағымын сипаттаған, ал «ойдың бұзылуы мен ессіздігін» бастан кешірген кезде В.Жуковский жазбалар парағын өзі толтыра берді. Сонымен, С.Андриевский сауыққаннан кейін тәжірибе мен жазбаларға сүйене отырып, ауру малдан адамға жұғатын сібір жарасының жұқпалы және зооноздық сипатын нақты дәлелдеді. 

  а)    б) 

a суреті. Сібір жарасының тері формасына шалдыққан адамның қолы

b суреті. Сібір жарасынан өлген жануар

Сібір жарасы – Bacillus anthracis қоздыратын, септицемиямен, терінің, ішектің, өкпенің, лимфа түйіндерінің зақымдануымен және ауру жануарлардың өлуімен сипатталатын, жануарлар мен адамдардың көптеген түрлерінің аса қауіпті, жіті септикалық ауруы.С.Андриевский аурудың жұқпалы екенін дәлелдеп, сол кезде Орал мен Сібірде кең таралғанын ескере отырып, «сібір жарасы» деп атаған. Сібір жарасының қоздырғышы қолайлы жағдайда топырақта, көңде, суда және басқа да қоршаған орта объектілерінде спора немесе капсула түрінде ондаған, жүздеген жылдар бойы сақталады.Сібір жарасының қоздырғышының споралары өте тұрақты – олар ыдырағанпатологиялық материалында өлмейді, суда жылдар бойы, топырақта ондаған жылдар бойы сақталады. 120…140°С құрғақ қыздыру оларды 2…4 сағатта, ал 120°С-та автоклавта 5…10 минуттан кейін, қайнату – 15…30 минуттан кейін өлтіреді.

Дезинфекциялау үшін ағартқыш ерітінділері, бейтарап кальций гипохлориті немесе белсенді хлор мөлшері 8% ДП-2 қолданылады; 10% ыстық натрий гидроксиді, 10% йод монохлориді, 37% формальдегид аэрозоль, 20% сутегі асқын тотығы 5% сірке қышқылы аэрозоль, 7% сутегі асқын тотығы ерітіндісі, 3% йод ерітіндісі қолданылады.

Жануарларға негізгі жұғу жолы тамақ және су арқылы, қансорғыш жәндіктер арқылы жұғады, тыныс алғанда ауадағы споралар арқылы жұғады. Қоздырғыштың ағзадан шығу жолдары – секрециямен және бөлінділермен. Қоздырғыш сібір жарасының спораларымен ластанған қоршаған орта объектілері арқылы (көң, төсек-орын, жем, үй-жайлар, күту заттары, шикізат және мал шаруашылығы өнімдері, топырақ) арқылы беріледі.Ең қауіпті таралу факторы – өлген жануардың өлексесі. Адамдар негізінен ауру малды сойғанда, сойылған малдың етімен тікелей жанасқанда немесе ауру малдың қаны сыртқы ортаға түскенде түзілетін сібір жарасының споралары бар ауаны жұтқанда жұқтырады.

Сібір жарасы – адам мен жануарлардың өліміне әкелетін өте қауіпті ауру. Ағымымен клиникалық белгілерге байланысты аурудың екі негізгі формасы бөлінеді: септикалық және карбункулез. Патологиялық өзгерістердің локализациясы негізінде сібір жарасының тері, ішек, өкпе және ангинальды түрлері бөлінеді. Сонымен қатар, аурудың өткір, жедел, созылмалы және абортивті ағымы бар.

Жануарлардағы аурудың негізгі белгілері қозу, дене температурасының жоғарылауы, жүрек соғысы мен тыныс алудың жоғарылауы және көрінетін шырышты қабаттардың цианозы түрінде көрінеді. Жануар кенеттен құлап, құрысудан өледі. Кейде дене температурасының 42 ° C-қа дейін жоғарылауы, депрессия, тамақтанудан бас тарту, сиырлардағы лактацияның тоқтауы немесе күрт төмендеуі, қалтырау, жүрек қызметінің бұзылуы байқалады.Кейбір жағдайларда іш қату немесе қанды диарея байқалады. Қан несепте де кездеседі. Ісіну жұтқыншақ пен көмейде, мойында, кеудеде және іште болуы мүмкін. Жануарлар аурудың 2…3-ші күні өледі. Агония кезеңінде мұрын саңылауларынан және ауыздан қанды көбік сұйықтығы бөлінеді.

Жануардың сібір жарасымен ауыратынын көрсететін негізгі белгілердің бірі – өте жоғары температура және қанның ұйымауы. Жануарды сою кезінде бұл белгілер жануардағы мүмкін болатын сібір жарасы ауруын болдырмау үшін дереу ветеринарға хабарласуға негіз болады. Сібір жарасына күдіктенсеңіз, ешбір жағдайда сойылған малдың өлексесін кесуді жалғастырмаңыз.

Сібір жарасына күдік туғызатын жағдайларға малдың бұрын қолайсыз аумақта жайылым кезінде немесе жер қазу жұмыстарынан кейін, нөсер жаңбырдан немесе су тасқынынан кейін кенеттен өлуі жатады. Қойдың тынысы ауыр, қалтырап, дірілдейді, мұрын саңылаулары мен аузынан қанды көбік бөлінеді. Жылқы мен ірі қара малда – қозу, одан кейін депрессия, ентігу, шырышты қабаттардың цианозы, температура 41…42 ⁰С дейін, құрысу кезінде өлім.

Мәйіттердің тез ыдырауы, қатаңдықтың болмауы, қанды бөліністердің болуы. Төменгі жақсүйек кеңістігінде, щек, шық, іш аймағында болуы мүмкін. сынғыш ісіну.

Сібір жарасының жануардың тірі кезіндегі диагностикасы жануар туралы мәліметтерді және осы ауруға тән клиникалық белгілерді жинау негізінде белгіленеді. Өлгеннен кейінгі диагнозды қою үшін жануардың мәйіті жатқан жағынан кесілген құлақ немесе құлақтың кесілген жерінен алынған қан жағындысы зертханаға жіберіледі.

Құлақ екі жерден жіппен мықтап байланады және таңғыштар арасында кесіледі. Өлексені кесілген жері күйдіріледі. Шошқа мәйіттерінен ісінген тіндердің және лимфа түйіндерінің аймақтары жіберіледі. Өлексені ашып-сою кезінде (шошқа мәйіттерін қоспағанда) қарау кезінде сібір жарасына күдіктенсе, көкбауырдың бір бөлігі зерттеуге жіберіледі.

Жамбыл облысы аумағындасібір жарасының 189ошағының  тіркелуіне байланысты облыс  қолайсыз аймақтардың қатарына кіреді. Ауыл шаруашылық жануарларын өсіріп өндірумен айналысатын мал иелері сібір жарасы ауруының адамға қаупі жоғары екендігін түсінген маңызды. Егер жоғарыда айтылған айқын белгілерімен ауыл шаруашылық жануарлары ауырған жағдайда тез арада сол аумақтың мемлекеттік ветеринариялық дәрігеріне жүгіну қажет.

С.Байсеитов, Қ.Сырманов,
республикалық ветеринариялық зертхананың қызметкерлері, ветеринария ғылымдарының кандидаттары,
Е.Замишев,
Жамбыл облыстық ветеринариялық зертханасының директоры