– Мен суретші болам деп,
Асқар шықты мақтанып.
– Кез келген сурет салам деп,
Жүрді біраз шаттанып.
Бірақ салған суретін,
Түсінбеді ешкім де.
Салса адам келбетін
Ұқсамады ешкімге.
Намыстанып ол енді
– Ақын болам мен, – деді,
Жақсы жазам өлеңді.
– Сенбесең, оқып көр, – деді
Сөйтті де көп сабылмай,
Өлеңге кетті кірісіп.
Бірақ ұйқас табылмай,
Шекесі қалды тырысып.
Біраз өзін әурелеп,
Көргенменен болмады.
Жазып еді өлеңді,
Көңілі еш толмады.
Шаршап одан ақыры
Қолын бір-ақ сілтеді.
Отырмай ми қатырып,
– Шофер болам мен, – деді
Машинасы зырылдап,
Жатты құмдар тасылып.
Одан да бірақ тез шаршап,
Қалды көңілі басылып.
Алақайлап жіберді
Ұшақ ұшып өткенде
– Ұшқыш болам мен, – деді
Ер жігіт боп өскенде.
Осы кезде атасы
Қасына келіп Асқардың:
– Талаптансаң, – деді ол,
– Әрине, ұшқыш боларсың.
Мамандықтың жаманы
Болмайды егер түсінсең.
Мұратыңа жетерсің,
Көп оқып, сен көп білсең.
Таңдауың керек бірақ та
Біреуін ғана ішінен.
Бақытжан СОВЕТҰЛЫ, облыстық «Jambyl» радиосының жетекшісі